Rozdział VI

ALICE

Rzadko w naszym domu bywały kłótnie, a jak już się pojawiały to o mocnej treści. Tak właśnie było rano. Jedząc śniadanie mama z tatą weszli do kuchni z poważnymi minami. Usiedli przede mną i czekali, tylko na co? Jak się później dowiedziałam, zakazali mi się spotykać z Louisem. Wprawdzie nie powiedzieli Jego imienia, ale wystarczał mi krótki opis - chłopak jeżdżący czarnym, drogim autem. Oni słysząc z mojej strony "nie" zaczęli krzyczeć, nawet nie wiem, o czym dokładniej. Nie zjadłam nawet połowy kanapki, odłożyłam na kredens, z myślą, że zjem później. Już chciałam dotknąć klamki, kiedy tata mocno mnie szarpnął i krzyknął, że mam ich słuchać, dopóki nie skończą. Nigdy moi rodzice nie byli tak zdenerwowani, jak wtedy. O co im chodziło? Dlaczego miałam się z nim nie spotykać? Oni najwidoczniej zauważyli, że ich nie słucham, bo on ścisnął bardzo mocno nadgarstek, że krew mi nie dochodziła, czułam to. Palce jakby zsiwiały. Wyrwałam się z uścisku i jak najszybciej wybiegłam z domu. Pogoda dzisiaj jakby na złość nie rozpieszczała przechodniów - jak na ta porę roku zdecydowanie za zimno, zachmurzono... Brakowało jedynie opadów deszczu. Przechodziłam przez pasy, kiedy usłyszałam charakterystyczny męski głos, wykrzykujący moje imię.

- Alice, zaczekaj! - krzyknął z drugiej strony ulicy, przy okazji biegnąc w moją stronę. Na jego prośbę 

przystanęłam. Wtedy jak na złość, zaczęło padać. Zapewne dziwnie wyglądało to, że każdy ma parasolki, a ja i On wyglądamy jak dwie przemoknięte kury. Na co dzień ułożone idealnie jasne włosy, teraz - oklapnięte na czole i dodające mu jeszcze większego uroku.

- Coś się stało? - spytałam.

- Nie nic, tylko chciałem z Tobą pójść do szkoły. - uśmiechnął się, a potem głośno zaczął się śmiać.

- Z czego się śmiejesz, huh?

- No bo tak śmiesznie wyglądasz z tymi włosami!

- Możesz jaśniej? - zapytałam trochę zdenerwowana

- Oj, po prostu tutaj masz taki kosmyk, co... ach, nie ważne, poprawię ci go. - po chwili poczułam ciepłą, wręcz gorącą dłoń na moim policzku. Staliśmy tak parę sekund, może nawet więcej? Odparowałam. On znacząco odchrząknął, po czym opuścił ją.

- Przepraszam... ja... - widać było, że nie potrafił powiedzieć nic sensownego.

- Chodźmy szybciej, bo mi się makijaż rozmaże! - krzyknęłam dla żartu, byleby tylko rozluźnić atmosferę jaka panowała między nami.

- Racja, chodźmy! - złapał mocno mój nadgarstek. Szkoda tylko, że to była akurat ta ręka, co rano ojciec...

- Auć! - syknęłam z bólu.

- Co się stało? Boże, dlaczego Twoja ręka jest cała czerwona?

- Nie ważne, chodźmy już. - ponagliłam go, po czym złączyliśmy nasze dłonie i tanecznym krokiem podąrzyliśmy do szkoły.

~*~

Po wypakowaniu niepotrzebnych mi na chwilę obecną książek, zamknęłam szafkę, po czym przekręciłam kluczykiem zamek. Od tyłu usłyszałam znajomy i wkurwiający za razem śmiech. Odwróciłam się, bo byłam bardzo ciekawa, z czego One się śmieją. Zagadka została rozwiązana. Ze mnie.

- Widzicie dziewczęta, nasza kochana Bailey, wygląda dzisiaj bardzo naturalnie! Co malutka, zmoczyłaś się idąc do szkoły? - spytała z przesłodzonym głosem Natalie.

- Chuj Cię to obchodzi... - wymamrotałam.

- Oj, rodzice nie uczyli Cię dobrych manier? Podczas rozmowy nie powinno się przeklinać...

- Może tak, może nie... czego znowu ode mnie chcesz?! - zapytałam odważniej i głośniej.

- No wiesz... chodzą pogłoski, że ostatnio flirtujesz z Louisem... - zaczęła bawić się moimi włosami. - No i jeszcze wczoraj Harry troszkę nagadał do Ciebie... przykro mi. No ale obronili cię rycerze... I teraz dylemat, kogo wybrać? Widzisz... Louis nie wiem, dlaczego się do Ciebie odzywa. Harry podobno nagadał mu sporo na Twój temat, więc nie powinien już do Ciebie SMS - ować. No tak... został nam jeszcze Niall... Nie wyobrażaj sobie za dużo... - poklepała mnie po ramieniu. - Jest wrażliwy i czuły, ale pod tą skorupą może czaić się całkowicie inny człowiek. Pamiętaj. On do Ciebie nie pasuje, jedynie to do mnie. - zaśmiała się cicho.

W tej samej chwili zobaczyłam Nialla idącego w moją stronę.

- No to narazie, i pamiętaj, Kochana... - i odeszły.

- Przyniosłem... czego one tutaj chciały? - od razu się napiął.

- Nic... tak po prostu... co przyniosłeś dobrego? - spytałam.

- Ali -

- Serio nic...

Nagle poczułam na moich łopatkach czyjeś wielkie dłonie. Niall od razu spuścił głowę na dół.

Co do cholery?!

- Hej. - ktoś wymruczał mi do ucha. Nerwowo się odwróciłam.

- Cześć.

- Niall, jak się nie mylę, to Louis Cię szukał. Nie pojawiłeś się pod drzewem, i chciał Ci coś ważnego powiedzieć... - powiedział.

- Ta... jasne - wybełkotał, po czym spojrzał na mnie i na Niego smutnym wzrokiem i wyminął nas jak gdyby nigdy nic.

- Wiesz... chciałem Cię przeprosić za Harry'ego. On nie wiedział, co mówi... On taki nie jest.

- Nie broń Go... dobrze mówił. Jeśli to tyle, to ja już pójdę na lekcje... - już odchodziłam, kedy chycił mnie za nadgarstek u prawej ręki.

- Zaczekaj, chciałem pogadać...

- O czym?

- No... tak się zastanawiałem, czy byś nie chciała... - jąkał się.

- Mów szybciej...

- Pójdziesz ze mną do kina?

- Ale... - przerwał mi.

- Nie przyjmuję "nie" jutro o 18, może być? Co ja się pytam, musi być. To do zobaczenia! - puścił do mnie oczko, po czym jakby ta sytuacja nigdy się nie wydarzyła, odszedł.

~*~

NIALL

- Nie, nie przeproszę jej... - odburknął.

- Okay, słuchajcie... on jej nie przeprosi, odchodzę, mówi się trudno. - powiedziałem podirytowany. No bo, kurwa, najpierw obraża niewinną dziewczynę, a potem nie chce jej przeprosić? Bo co, honor mu na to nie pozwala? Jebany Styles...

- Niall, proszę Cię... przez taką głupią dziewuchę będziesz odchodził? - zakpił Harry. Nie wytrzymałem. Szybko podszedłem do Niego i przywarłem do drzewa, na co syknął z bólu.

- Jeszcze raz ją tak nazwiesz, a pożałujesz!

- Okay, opanuj się, stary... - powiedział Liam.

- Niech ten chuj ją przeprosi to nie odchodzę.

- To jest szantaż. - - odburknął Hazz.

- Nie to nie, znajdźcie sobie kogoś innego. Nara. - puściłem tego gnoja, po czym zacząłem zmierzać w stronę mojego domu. Słyszałem, jak mnie wołają, ale ja miałem to gdzieś. Jutro pewnie przyjadą do mnie i zaczną mnie przepraszać... Nie wytrzymuję tego...

Kopałem kamyk, kiedy usłyszałem za sobą dziewczęcy głos.

- Niall! Nialler! Nialluś! - krzyczała i próbowała mnie dogonić.

Czego Ona ode mnie chce?!

- Jejuś, Niall, jaką ty masz kondycję... - zaśmiała się brunetka.

- Co chcesz? - zapytałem z mostu.

- Widziałam i słyszałam co nieco, że się pokłóciłeś z resztą bandy. Nie rozumiem jak można się pokłócić o nią... - przybliżyła się do mnie po czym objęła mnie ramieniem, co wcale mi się nie spodobało.

- Nie rozumiem... o co Ci chodzi?

- Dlaczego z Nią gadasz, hmmm? Tacy jak Ty nie powinni gadać z osobami z niższych sfer... - zaczynała się do mnie coraz to bardziej zbliżać.

- Do rzeczy Natalie... - ponagliłem ją.

- Nie gadaj z tym nie wiadomo czym. - powiedziała tym jej typowo wkurwiającym tonem.

Że co?!

Od razu zrzuciłem jej rękę z mojego barku. Co Ona sobie myślała? Co Oni się wszyscy do nie doczepili?!

- Spieszę się. Narazie. - wyminąłem ją po czym wstąpiłem do sklepu po picie.

LOUIS

- Kurwa, Harry, zapierdalaj do szkoły i to w tej chwili i ją przeproś.... - krzyknąłem.

- Nigdy!

- Chcesz, żeby Niall odszedł od naszej grupy?

- No nie...

- Więc idź do Alice!

- Nie!

- Jeśli nie, to wtedy Blondas odejdzie, a jak On, to ja też! - krzyknął Zayn.

- Ja pierdolę... już! Ale...

- Nie ma ale, zapierdalaj szybko, jutro jest sobota, więc nie uda nam się z nią pogadać, a będzie trzeba pójść do Nialla.

Harry pokierował się w stronę szkoły, a Liam powiedział, że spieszy się do domu. Czyli pod drzewem zostałem ja i Zayn.
- Jutro impra, wiesz o tym? - zapytał Mulat.
- Tak, wiem... - odpowiedziałem mu, spoglądając w dal.
- Idziesz, prawda?
- No jak stary mogę nie iść? Bez nas pięciu klub to jak nie klub...
Zapadła cisza. Teraz wystarczyło tylko zaczekać na Harry'ego i pójść do domu...

ALICE

Stałam przed klasą i czekałam na nauczyciela od Języka angielskiego, kiedy podszedł do mnie Harry. Co jak co, ale to było podejrzane.

- Czego chcesz? - spytałam prosto z mostu.

- Nie tutaj. - złapał mnie za ramię, po czym zaprowadził do łazienki.

- A więc?
- Słuchaj, to przez Ciebie Niall chce odejść od bandy, przez Ciebie! - krzyknął poddenerwowany. - Kazał mi Cię przeprosić, chociaż nie wiem, za co, więc... przepraszam... Ale nie myśl sobie nie wiem co... Robię to tylko dla Nialla, uwierz, myślę cały czas o Tobie w taki sam sposób!
- Po co mnie przepraszasz, skoro to jest nieważne i fałszywe?! - krzyknęłam, ale potem tego pożałowałam.
Parę sekund później poczułam gorąc, jaki bił na moim poliku. Moje ciało zadrżało, po czym mimowolnie naparło na ścianę. On...
- Ja prze... a zresztą, niech Cię cholera trafi! - zostawił mnie samą, z obolałą szczęką...
Pojebaniec...

~*~

Szorowałam zęby pastą, kiedy usłyszałam sygnał wiadomości. Przepłukałam zęby wodą, wyplułam po czym spojrzałam na swoje odbicie w lustrze i oparłam się o umywalkę. Moje prawe policzko nie wyglądało najlepiej, całe czerwone i lekko popuchnięte. Rodzice się mnie pytali, co mi się stało, ale ja wyminęłam ich wielkim łukiem. Po tym, jaką mi awanturę zrobili miałam z nimi rozmawiać jak normalny człowiek?!

Przetarłam z przemęczenia oczy i udałam się pod moje łóżko. Do ręki wzięłam komórkę, odblokowałam klawiaturę i odczytałam wiadomość.
Nie byłam przekonana, co do tego pomysłu. W końcu... miał się ode mnie odczepić, prawda?
Niepewnie odpisałam, a po kilkunastu sekundach dostałam odpowiedź.

Nagle przypomniałam sobie, że byłam już umówiona do kina.
No to się wkopałaś, nie ma co!

**************************************************
Siemcia Kochaniutkie!
Jesteście zajebiste! Dziękujemy za komentarze ;D
Nie pytajcie się mnie, co to jest, to u góry...
Słyszeliście BSE? Mdleję! Co chwilę sb ją nucę, wpada w ucho. Nie mogę doczekać się dzisiejszego filmiku od 1D, podobno będzie Lou *_*. Zdąrzę osierocić dzieci, wnuki i prawnuki zanim dodadzą teledysk... ;-; 
Przepraszam za jakikolwiek błąd! 

Pamiętajcie, dodawajcie się do obserwowanych i komentujcie, bo dla Was to kilka sekund, a dla nas:

- Banan na twarzy,

- Ogromna motywacja,

- Chęć i wena.
( być może dłuższe rozdziały? Ale to zależy od WAS! )

Love ya! ;*